Za to, że tu siedzę.
Że za chwilę transportuję się na drugie piętro.
Że mogę wypić zieloną herbatę.
Że wstaję prawą nogą.
Że ludzie widzą zmiany.
Dobre zmiany.
Że mogę obejrzeć film, przeczytać książkę, rozgrzać się gorzką kawą, popatrzeć na ogromne zdjęcie chrześniaczki, uśmiechnąć się. Że mam tyle możliwości, że już z nich korzystam. Że największe bariery siedzą w nas, w naszych głowach - a ja potrafię je złamać, sprawić by zniknęły.
Że mam wspomnienia.. i skupiam się tylko na tych dobrych. (Voldemort przechodzi w zapomnienie)
Że mam Kornel pod nosem.
I drobne na.. na wstęp.
.jpg)
A nawet, za tę grzywę dziękuję. Czas na fryzjera.
Zdjęcia z serii.. Gdzie jest SUE?
